ขอบคุณพี่ๆ IEC Abroad สำหรับความประทับใจที่เกิดขึ้นที่นี่นะครับ เราก็คือเด็กคนหนึ่งคนอะที่ฝันอยากมาเรียน อยากมาเที่ยวต่างประเทศสักครั้งหนึ่งในชีวิต แล้วด้วยความที่เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการมาต่างประเทศ แถมเงินก็มีแค่ก้อน.เดียว จึงต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเราเอง ผมก็หาข้อมูลทางอินเตอร์เนตอยู่นานมากๆ กว่าจะเลือกเอนเจนซี่ได้

แล้วสุดท้ายก็มาตกหลุมรักที่นี่ เพราะเราประทับใจตั้งแต่แรกที่โทรคุย เพราะพี่ๆที่นี่เขาเป็นกันเองมากๆ อารมณ์เหมือนพี่ให้คำปรึกษาน้อง ทำงานเร็ว ให้ข้อมูลที่ตรงไปตรงมา ไม่ได้ขายฝัน คำถามไหนพี่ๆเขาบอกไม่ได้ เขาก็จะบอกว่าขอเอาคำถามนี้ไปคุยในที่ประชุมก่อน แล้วจะมาให้คำตอบอีกที ซึ่งข้อนี้ผมชอบมาก ไม่ใช่ตรงส่งๆ แบบขอไปที จนสุดท้ายผลก็ได้บิน มาที่นิวซีแลนด์ ดินแดนในฝันขอใครหลายๆคนในที่นี่   เพราะฝีมืพี่ๆเอเจนนี้นี่เอง ^ ^

สำหรับการมาต่างประเทศครั้งแรกในชีวิต พร้อมภาษาง่อยๆติดตัว ครั้งแรกบอกเลยว่ากลัวมากๆ ไม่รู้จะเริ่มอย่างไง ไม่ได้อยู่กับโฮสด้วย เพราะต้องจำกัดงบ ลงมาจากเครื่องก็หาคนไทยก่อนเลย  เพราะกลัวออกจากสนามบินไม่ได้ 5555555 เอกสารต่างๆก็ให้แอร์ช่วยกรอก อารมณ์แบบโง่สุดๆ แล้วสุดท้ายพอมาถึงก็ไม่ใช่อย่างที่คิด (ในเรื่องของการใช้ชีวิต )  ส่วนธรรมชาตินั้น ตรงปกมากๆ สำหรับประเทศนี้ แต่สำหรับการเริ่มใช้ชีวิตในการเป็นเด็กต่างประเทศนั้น ไม่ได้ยากอย่างที่คิด  เพราะคำถามที่ผมจะเจอแทบทุกๆคนที่มาใหม่ส่วนใหญ่จะเป็นคำถามเหล่านี้

1. หางานยากไหม ?

ผมตอบเลยว่าไม่ยาก ขึ้นอยู่ที่ว่าจะเลือกงานไหมเท่านั้นเอง

2. ส่วนใหญ่ทำงานอะไรกัน ?

ที่นี่ นักเรียนส่วนใหญ่ 80 % ทำงานร้านอาหารไทย อีก10 % ผู้หญิง จะทำร้านนวด และอีก 10% ก็อื่นๆทั่วไป เช่นงานตีจิ๊บทำผนัง งานคลีน ฯลฯ

3. ได้เงินวันละเท่าไร ?

ร้านอาหารไทยส่วนใหญ่ที่นี่จะให้เป็นช.ม คือ ชม.ละ 10-16 เหรียญ แล้วแต่ที่ แล้วแต่ตำแหน่ง แต่บางร้านก็จะเหมาไปเลย วันนึง 50 เหรียญ 75 เหรียญ ก็ว่ากันไป แต่งานนวด ก็ตกชมละ 20 -35 เหรียญต่อชม. แล้วแต่ว่าเป็นนวด ธรรมดา หรือ นวดน้ำมัน แต่พวกงานอื่นๆ เช่นทำผนัง ทำงานก่อนสร้าง ก็จะให้วันละ 100-120 แต่ทำทั้งวันไรงี้

4. มาเรียนวันแรก ภาษาไม่ได้ทำอย่างไง?

ตอบเลยว่าไม่ต้องกลัว เพราะทุก ร.ร เขาจะมีให้สอบ Test ความรู้พื้นฐานของเราก่อนว่า ความสามารถของเรานั้นอยู่ในระดับไหน

5. เรื่องการเดินทางไปเรียนไปทำงาน ?

ที่นี่นักเรียนไทยส่วนใหญ่มักจะเดินเท้า กับนั่งรถบัสกัน เพราะเมืองนี้ส่วนใหญ่ก็จะใกล้ๆกันหมด รถบัสสามารถเชื่อมหรือนั่งต่อรถกันไปได้ แต่ระวังแค่เรื่องขากลับ เพราะถ้าใครทำงานเลิกดึกๆสำหรับร้านนอกเมืองรถบัสส่วนใหญ่จะหมด 5 ทุ่ม อาจจะไม่ทันรถเที่ยวสุดท้ายได้

6. ค่าโดยสายแพงไหม ?

ก็ไม่ค่อยแพงแล้วแต่ระยะทาง ส่วนใหญ่ก็จะประมาณ 3-6 เหรียญ แล้วแต่ระยะทาง แต่ถ้าเรามีบัตรนักเรียนสามารถเอาบัตรไปยืนทำส่วนลดได้อีกที่จะได้ลดราคาประมาณ 30%

7. หาห้องหาที่พักยากไหม ?

สำหรับการหาห้องบอกเลยว่าไม่ยาก แต่ขึ้นอยู่ที่เราจะสู้ราคาที่เท่าไร เพราะหอพักที่นี่ส่วนใหญ่อยู่ที่ราคา 420-580  เหรียญ(รวมค่าน้ำ) ไม่รวมค่าเน็ต + ค่าไฟสำหรับในเมือง แต่ส่วนใหญ่จะนอนเตียงเดียวกันและแชร์ห้องน้ำ ห้องครัวซึ่งถ้าแชร์ประเภทนี้ควรหาไม่เกิน 120-170 สำหรับการนอนห้องละ 2 คน เพราะถ้าเกินนี้ถือว่าแพงไปแต่ถ้านอนคนเดียว แล้วแชร์ห้องน้ำ แชร์ห้องครัวไม่ความเกิน week ละ 170-230 เหรียญแต่สำหรับคนที่หาบ้าน หรือห้องพักที่เจ้าขอเป็นคนไทย ตามในเฟสบุ๊ค หรือตามโพสต่างๆ ในกลุ่มที่อยู่ประมณ 120-170 เหรียญ ต่อคนรวมน้ำ ไฟ เน็ต อันนี้ผมไม่ค่อยอยากแนะนำ สำหรับนักเรียน เพราะว่าบ้านพักเหล่านี้ส่วนใหญ่ จะอยู่นอกเมืองถึงจะบอกว่าใกล้ป้ายรถเมล์ หรือรถบัสผ่านก็ไม่คุ้ม ร้านอาหารกับโรงเรียนนั้นอยู่ในเมือง เพราะการนั่งรถไป-กลับ วันหนึ่งตก 6-7เหรียญ แล้ว 5 วัน รวมนู่นนั้นนี่ อย่างต่ำๆ เกือบ 200 เหรียญ บ้านหล่านี้จึงเหมาะสำหรับ คนที่ถือวีซ่าท่องเที่ยวมากกว่า แต่สำหรับใครที่อยากฝึกภาษา ก็แนะนำให้อยู่กับโฮส หรือแชร์ก้องพักในเมืองกับชาวต่างชาติ ซึ่งถ้าอยู่กับโฮสก็จะอยู่ประมาณ 250-300 ห้องส่วนตัว รวมน้ำไฟเน็ต แถมทำกับข้าวให้ทานในช่วงเช้า แต่ถ้าอยู่กับชาวต่างชาติก็จะถูกหน่อย อยู่ที่ 120-170 เหรียญ แต่ความเป็นส่วนตัวก็จะหายไปหน่อย

8. อาหารการกินที่นี่แพงไหม ?

ก็ถือว่ากลางๆ เพราะราคาจะอยู่ที่ประมาณ 10-16 เหรียญ ต่อจาน สำหรัยอาหารจายเดียว แต่ถ้าใครอยากประหยัดกว่านี้ ก็จัะมี พิชช่า 5 เหรียญ หรือไม่ก็พวก ชูชิ กล่องละ 5-7เหรียญ ซึ่งของพวกนี้กินแล้วก็อิ่มไม่ใช่น้อย แต่ถ้าใครอยากประหยัดกว่านั้น  ก็จะมีอีกทางเลือกที่เด็กนักเรียนไทยที่นี่เขาทำกัน ก็คือการเอากับข้าวของร้านอาหารที่ทำงานมากิน เพราะร้านอาหารทุกร้าน หลังเลิกงานเข้าจะให้กับข้าวมากิน 1 อย่าง ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่ก็จะเก็บอาหารนั้นไว้มากินตอนพักเที่ยง ละแชร์อาหารกับเพื่อนๆ ก็ถือว่าเป็นการประหยัดไปได้มากๆ แถมได้กินอาหารหลายอย่างสะด้วย

เอาคราวๆ ประมาณนี้ละกันก่อนเนอะ ก่อนที่การเขียนความประทับใจ จะเป็นบทความ การใช้ชีวิตไปมากกว่านี้ แต่ถ้าใครมีคำถามหรือสงสัยเรื่องอะไรก็ทักมาคุยมาสอบถามหรือแชร์ประสบการณ์กันได้นะครับ

ท้ายสุดแล้ว สำหรับการมาต่างประเทศนั้น ไม่ว่าจะมาด้วยเหตุผลอะไร การมาอยู่ต่างประเทศนั้นไม่ได้ยากอย่างที่คิดนะครับ ทุกการกระทำขึ้นที่อยู่เราทำตัว ซึ่งการมาต่างประเทศ ทุกคนล้วนมากันในต่างเหตุผล บ้างคนมาเพื่อหาเงิน บ้างคนมาเพื่อเรียน มาคนมาเพื่อหนีจากความรัก มาคนมาเพราะเบื่องานที่ไทย นู่นนั้นนี่ แต่ที่สำคัญที่สุดไม่ว่าคุณจะมาได้เหตุผลอะไร แต่ที่แน่ๆที่ทุกคนจะได้กลับไปแน่ๆ  คือคำว่าประสบการณ์ชีวิตครับ จะไม่มีคำว่าไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาเลยหรอกครับ เหลือแค่เราได้มากหรือได้น้อย และเหลือแค่จะได้ ได้ด้านดี หรือด้านแย่ๆ กลับไปมากกว่ากันเท่านั้นเอง แต่ไม่ว่าคุณจะมาด้วยเหตุผลอะไร ก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเองนะครับ  ไงขอให้ทุกคนสู้ๆ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาในการอยู่ต่างประเทศให้ได้มากที่สุดนะครับ เพราะถ้าเรารู้ๆกันยังมีอีกหลายคน ที่อยากมาใช้ชีวิตแบบเราๆ แต่เขาไม่สามารถมาได้ เนื่องด้วยเหตุผลในหลายๆอย่าง ฉะนั้นในเมื่อเรามาได้แล้ว ก็ขอให้ทำให้เต็มที่ที่สุดเลยนะครับ  ใครที่อยากได้เงินก็ให้ให้เก็บเงินให้ได้เยอะๆ ใครที่อยากเก่งภาษา ก็ขอให้ตั้งใจละไปให้ถึงฝันในที่อยากจะเป็นนะครับ ไงก็ขอให้กำลังทุกคนนะครับสำหรับ คนไทยในต่างแดนทุกๆท่าน

ท้ายที่สุดแล้ว ก็ขอให้ทุกคนสู้ๆ สำหรับทุกความฝันสำหรับคนที่อยากมาหาประสบการณ์ต่างแดน ไม่ว่าจะประเทศไหนๆนะครับ สิ่งยากที่สุดคือการเริ่มต้น แต่ที่สำคัญคือการเริ่มต้นของเรานั้นเราจะเริ่มเดินไปพร้อมกับใคร ถ้าเรามีเอเจนที่ดี เมื่อมีปัญหา หรือเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เขาจะช่วยเราได้ไหม ฉะนั้นเราต้องตอบคำถามพื้นฐานข้อนี้ให้กับตัวเองให้ได้ครับ เพราะบางคน โดนลอยแพ หลังจากมาที่นี่เลยก็มี หรือเอเจนบ้างที่ทำเรื่องช้า มากจนสุดท้ายต่อวีซ่าไม่ผ่าน หรือบางที่ให้ข้อมูลที่ผิดๆหรือให้คำตอบครึ่งๆกลางๆเพราะเขาไม่รู้จริง สุดท้ายเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์ ฉะนั้นอย่าให้ใครมาหลอก หรือ มาขายฝัน เราได้ครับ ในเมือ่เรามีสิทธิ์เลือกแล้ว เราก็ควรเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง เพราะวันใดที่คุณล้ม คุณจะรู้ว่าใครสามารถ อยู่เคียงข้างเราได้ ซึ่งตัวผมนั้นได้คำตอบแล้ว ก็คือพี่ๆ IEC Abroad เหล่านี้นี่เอง 5555555 แนะนำๆเลยจ้าไม่ได้ขายของ  พิมเท่ๆมาสะนาน จบแบบ เด็กน้อยละกันเนอะ